De gemiddelde Nederlandse molen staat al gauw honderd jaar of langer met de fundamenten stevig in de aarde verankerd. En in zoveel jaar, is er ook heel wat geschiedenis de revue gepasseerd.

Ook de Veense molen ‘De Hoop’ heeft al het nodige meegemaakt en overleefde, in tegenstelling tot zijn buurman ‘De Twee Gebroeders’, de Tweede Wereldoorlog zonder kleerscheuren. Toch kent deze molen ook zijn eigen stukje oorlogsgeschiedenis.

Wie weleens in Veen komt en dan met name in het wijkje achter de molen genaamd ‘Den Eng’, heeft de straatnaambordjes misschien weleens bekeken. Namen als Tamerisstraat, Coletsingel, Hazelegerstraat en Van Ballegooijenstraat zijn niet zomaar gekozen: het zijn de achternamen van doodgeschoten verzetsstrijders uit de oorlog.

Naast de vernoemde straten, staat bij de hervormde kerk in Veen een oorlogsmonument waarop de namen van deze verzetsstrijders vereeuwigd zijn. En behalve dat de molen in dezelfde buurt staat als bovengenoemde straten, zijn in ‘De Hoop’ ook initialen te vinden van twee van deze mannen. Te weten Cees van Ballegooijen en Cornelis Mari Hazeleger.

We vonden op internet van laatstgenoemde ook een foto en het is zowel erg bijzonder als bizar om daadwerkelijk een gezicht te hebben bij een man die vele jaren geleden een verzetsheld was en ook in onze molen verbleef, mogelijk als schuilplaats.

Helaas hebben geen van deze vijf helden de oorlog niet overleefd. Op Tweede Kerstdag 1944 werden alle volwassen mannen uit de kerk gehaald en meegenomen naar de veerstoep. Daar werden ze één voor één nagekeken en gesorteerd. De mannen die niet in het verzet bleken te zitten mochten gaan, degenen die daar wel deel van uitmaakten, werden meegenomen en uiteindelijk begin maart 1945 gefusilleerd.

In ‘De Hoop’ prijkt dus ruim tachtig jaar later nog altijd een stille herinnering aan deze mensen. Aan de intense angst die ze moeten hebben ervaren, maar ook aan de hoop die ze gehad zullen hebben. Hoop op het einde van de oorlog die eigenlijk al zó dicht bij was, maar voor hen helaas nog niet dichtbij genoeg…

Opdat wij nooit vergeten.